Zmarł Kurt I. Lewin

17 VI 2014 w wieku 89 lat zmarł Kurt I. Lewin, przyjaciel “Zeszytów Literackich” autor wspomnień “Przeżyłem. Saga Świętego Jura spisana w roku 1946“

Ur. 1925 w Lubaczowie jako najstarszy syn dr. Jecheskiela Lewina, rabina lwowskiej synagogi postępowej. II wojnę światową spędził pod okupacją niemiecką i radziecką we Lwowie i okolicach. Ocalony przez metropolitę Andrzeja Szeptyckiego ukrywał się w klasztorach oo. studytów. W 1944 roku przedarł się do Lublina i walczył w I Batalionie Szturmowym Armii Wojska Polskiego. W 1946 roku przedostał się do Palestyny gdzie do 1954 roku służył w Wojsku Izraelskim. W 1955 wyemigrował do USA gdzie ukończył Ekonomię na Uniwersytecie Columbia. Po latach pracy na Wall Street otworzył własną firmę doradczą. W 1959 złożył w Rzymie świadectwo świętości metropolity Szeptyckiego.

Kraków ma pierwszego po wojnie nominowanego rabina

Eliezer Gurary został pierwszym po II wojnie światowej nominowanym rabinem Krakowa. Uroczystość nadania mu funkcji odbyła się w niedzielę w synagodze Tempel na Kazimierzu, dawnej żydowskiej dzielnicy.

Przy dźwiękach szofarów, czyli rogów baranich, rabina do synagogi wprowadził przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie Tadeusz Jakubowicz. Wewnątrz Gurary otrzymał biało-czarny tałes (chusta nakładana przez Żydów na głowę lub ramiona w czasie modlitwy) oraz certyfikat nominacji.

Foto: Epa/PAP

Wcześniej dokument w synagodze podpisali Jakubowicz oraz kilkunastu rabinów z całego świata, a rabin naczelny Galicji Edgar Gluck, przybił na dokumencie swoją pieczęć.

Okolicznościowe przemówienia wygłosili przedstawicieli miasta Krakowa, m.in. prezydent Jacek Majchrowski.

Do tej pory funkcje pełnili nieoficjalnie

Według Tadeusza Jakubowicza, nominowanie rabina Krakowa to wydarzenie historyczne. Jak podkreślił, poprzedni rabini pełnili funkcje, ale nieoficjalnie. Na stanowisko wyznaczał ich rabin Polski, Michael Joseph Schudrich. Nie byli nominowani przez gminę.

– Wreszcie, pierwszy raz po wojnie mamy rabina Krakowa nominowanego przez Gminę Wyznaniową Żydowską w Krakowie. Decyzję o zorganizowaniu uroczystej nominacji zarząd gminy podjął miesiąc temu. Dzisiejsze wydarzenie wiele dla nas znaczy, jest m.in. powrotem do tradycji. U nas to się nazywa nominacja, a w Izraelu koronacja – wyjaśnił przewodniczący w rozmowie z PAP.

Czytaj wiecej TU

The March Events

Targeting the Jews
 Wlodzimierz Rozenbaum

Nadeslal
Wlodzimierz Rozenbaum

The political and social turmoils of 1956 forced more than 51,000 Jews out of Poland. Nearly 37,000 remained, adjusting to the new situation.1 The invitation by the Polish government extended to the American Joint Distribution Committee ( JDC, popularly known as ‘Joint’) and the ORT (the Russian Organization for Rehabilitation through Training) helped to invigorate the life of the Jewish community by subsidizing training and co-operatives, which offered employment to those who had lost their government jobs. Many believed the letter of the Secretariat of the Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (Polish United Workers’ Party; PZPR) Central Committee of April 1957 on combating nationalism and antisemitism. However, behind the façade Gomulka’s team put into motion a number of decisions that had a clearly restrictive effect on the Jewish community.

Newsweek Historia: Antysemicka nagonka 1968

Opracowała Jolanta Zarembina
12-06-2014 , ostatnia aktualizacja 12-06-2014 17:40

Gdy w czerwcu 1967 r. Izrael w sześć dni rozgromił koalicję państw arabskich w Polsce Władysław Gomułka rozpętał antysemicką nagonkę. Jej kumulacją był tragiczny marzec 1968 r., gdy za pomocą milicji i mediów władza rozprawiła się najpierw z protestującymi studentami, a potem z Polaków pochodzenia żydowskiego uczyniła banitów .

Stefan Kisielewski zapisał w „Dziennikach”: „Rozbudzony antysemityzm pozostanie na lat dwadzieścia, bo temu narodowi niczego w Polsce nie wolno było nienawidzić i zwalczać, a tu mu nagle pokazano wroga wewnętrznego i powiedziano: on winien. Demoniczny pomysł. Zupełnie jak z Orwella”. Do szuflady pisał też profesor Michał Głowiński, kiedy brał na warsztat język tej partyjnej propagandy: „Słowa, które dotąd występowały w języku rasistowskim, ponownie ożyły. »Żyd« stał się znowu, po ćwierć wieku trwającej przerwie, symbolem wszelkiego zła. Pod jego adresem kieruje się słowa najbardziej obraźliwe i najbardziej demagogiczne”.

Nagonka

Wtedy, w Marcu, ja o Żydach wiedziałem tyle, co wszyscy. Że są czymś obcym i mają dziwaczne imiona, że są nielojalnymi obywatelami i wrednymi syjonistami, że to zdrajcy, co nienawidzą Polaków (wówczas przecież wszystkie gazety i telewizja codziennie o tym trąbiły). (…) Więc kiedy moja nauczycielka rosyjskiego przy całej klasie powiadomiła mnie, że jestem Żydem… Przez parę dni chodziłem jak pijany.

Ciag dalszy artykulu znadziesz  TU
Wiecej na temat Antysemickiej nagonki 1968 roku