Breaking the Silence! Dlaczego kłamiecie?

Sheri Oz
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Electronic Intifada pokazuje żydowskich osadników kolonializujących arabską ziemię . (Żródło: https://electronicintifada.net/content/israel-expand-colonization-hebron/29091)

Organizacja Breaking the Silence chce, byście uwierzyli, że Izrael jest państwem apartheidu. Skąd wiem? Ponieważ wysłali e-mail do prenumeratorów o ostatnich wyborach, lamentując nad faktem, że 30 tysięcy arabskich mieszkańców sektora H2 w Hebronie nie mogło głosować w ostatnich wyborach w Izraelu, podczas gdy ich żydowscy sąsiedzi głosowali. Najpierw to, co napisali, a potem moje komentarze, pokazujące ich kłamstwa:

W sumie oddano 215 głosów [w Hebronie w wyborach krajowych]; każdy z nich był głosem żydowskich Izraelczyków. 220 tysięcy Palestyńczyków w Hebronie – z których 30 tysięcy mieszka w H2, obszarze pod bezpośrednią izraelską kontrolą municypalną i militarną – nie zapytano o ich zdanie.

Następnie napisali, że nikt nie wie, jak będzie wyglądał następny rząd. Wiedzą jednak, że:

… kiedy grupa ludzi nie ma żadnej możliwości, by usunąć cię przez głosowanie, możesz z nimi robić, co chcesz bez żadnej obawy o konsekwencje wyborcze. To jest istota okupacji: militarna władza nad cywilną populacją, która nie ma w tej sprawie żadnego wyboru.

My wiemy, ponieważ my byliśmy tymi, których posłano, by to narzucili. I wiemy, że sytuacja musi się zmienić.

Czego widocznie nie wie Breaking the Silence – i dlaczego mieliby wiedzieć, skoro nie interesują ich detale ani fakty – to, że arabscy mieszkańcy H2 nie są izraelskimi obywatelami, ale obywatelami Autonomii Palestyńskiej wraz z wszystkimi pozostałymi arabskimi obywatelami w H1 w Hebronie. Innymi słowy, wszyscy Arabowie, którzy mieszkają w Hebronie, głosują w wyborach w Autonomii Palestyńskiej, nie zaś w wyborach w Izraelu.

Dlatego, kiedy Breaking the Silence płacze nad niesprawiedliwością, że Arabowie nie głosowali w ostatnich wyborach, ale nie mówi wam, że ci Arabowie nie są izraelskimi obywatelami, co zostało uzgodnione w Umowach z Oslo, podpisanych przez ich przywódcę, Jasera Arafata, ta organizacja kłamie w próbie przekonania was, że Izrael jest państwem apartheidu. Czy lepiej napisać to raz jeszcze? To, że Arabowie z Hebronu nie głosują w izraelskich wyborach, ponieważ są obywatelami Autonomii Palestyńskiej, a nie Izraela? Że Arabowie z Hebronu głosują w wyborach, które odbywają się Autonomii Palestyńskiej? Czy potrzebujecie to usłyszeć jeszcze raz?

A wspomnienie o ”220 tysiącach Palestyńczyków w Hebronie” jest całkowicie nieistotne nawet dla ich argumentu w sprawie H2. Po prostu dodali tę liczbę dla efektu.

Jeszcze trochę wyjaśnień i wskazanie innego błędnego rozumienia, jakie chce w was wpoić Breaking the Silence. Piszą, że Arabowie w H2 są pod „bezpośrednią izraelską kontrolą municypalną i militarną”. Jednak, według Hebron Protocols z 1997 roku Arabowie w H2 podlegają arabskim władzom municypalnym, nie zaś rządom izraelskim. Odpowiedni paragraf w tym porozumieniu stanowi, że:

Na obszarze H-2, cywilna władza i odpowiedzialność będzie przekazana stronie palestyńskiej, poza tymi, które odnoszą się do Izraelczyków i ich własności, co będzie nadal podlegało izraelskim władzom militarnym.

To znaczy, że wszyscy arabscy obywatele w obu częściach Hebronu: H1 i H2 nie podlegają izraelskiej municypalnej i militarnej kontroli. Izrael kontroluje posterunki między H1 a H2 i patroluje H2, i izraelskie siły bezpieczeństwa pracują razem z siłami bezpieczeństwa AP, które działają w H1, w celu zachowania porządku. Jak długo Arabowie nie próbują zabijać Żydów, izraelska armia nie ma z nimi nic wspólnego.

Żeby było jasne: żydowscy sąsiedzi Arabów w H2 nie głosują na burmistrza Hebronu, niemniej, jako mieszkańcy H2, są pod parasolem municypalnej odpowiedzialności burmistrza, na którego nie głosowali.

Ale proszę bardzo, Breaking the Silence….kłam dalej o Hebronie i wypaczaj prawdę tak, że wasza łatwowierna publiczność uwierzy, że komercyjne centrum Hebronu składa się z jednej ulicy, która jest teraz niedostępna dla Arabów, i że Izrael nie pozwala Arabom żyjącym obok Żydów w Hebronie na głosowanie w izraelskich wyborach. I powiedzcie mi, dlaczego chcecie, by ludzie wierzyli, że Izrael jest państwem apartheidu? Czy odnosicie z tego jakiekolwiek inne korzyści poza wypełnianiem kufrów waszej NGO europejskimi funduszami?

Spójrzmy teraz na inne wypaczenie prawdy. Pod poniższym wideo jest ta sama informacja, jaką wysłali e-mailem, obecnie na stronie Facebooka. Piszą, że Ahel nie mógł głosować. Ahel mieszka w dolinie Jordanu, a nie w Hebronie. Nadal jednak jest to ta sama kwestia – Ahel nie może głosować w izraelskich wyborach, ponieważ Ahel jest obywatelem Autonomii Palestyńskiej i głosuje w wyborach w AP. To nie jest apartheid. Czy jesteś Kanadyjczykiem i chcesz głosować w amerykańskich, albo francuskim obywatelem i chcesz głosować w wyborach w Holandii? To jest taka sama sytuacja. Głosujesz tam, gdzie jesteś obywatelem. Koniec sprawy.

Zrzut z ekranu strony Facebooka Breaking the Silence Facebook.

Podziękowanie dla Jiszaja Fleiszera, rzecznika żydowskiej społeczności w Hebronie i dla Josefa Hartuva z Kiryat Arba, za informacje.

Sheri Oz – Urodzona w Kanadzie w 1951 roku, w wieku 26 lat wyemigrowała do Izraela, gdzie studiowała rolnictwo, po studiach wróciła do Kanady, studiowała psychologię. W 1986 wróciła do Izraela zajmując się psychoterapia rodzin. Autorka książki Overcoming Childhood Sexual Trauma: A Guide to Breaking Through the Wall of Fear for Practitioners and Survivors

Ordinary Germans and Hitler’s prophecy

ELI KAVON

WHILE IT IS improbable that Hitler imagined Babi Yar and Auschwitz when he was in the trenches during the First World War, there is no doubt that by January 30, 1939, his destructive intentions were clear and imbued with charisma / (photo credit: Wikimedia Commons)

It was January 30, 1939, the sixth anniversary of Adolf Hitler’s accession to power. The Führer addressed the Reichstag – and by extension – the people of Germany. In only months, Hitler’s armies would invade Poland. The German dictator spoke words to his parliament that were not to be forgotten by Jews and Germans alike.

In Hitler and the Holocaust (2001), a book that is both concise and thorough, the historian Robert S. Wistrich includes the words of Hitler’s “prophecy” in his infamous address.

“One thing I should like to say on this day which may be memorable for others as well as for us Germans: In the course of my life I have very often been a prophet, and have usually been ridiculed for it. During the time of my struggle for power, it was in the first instance the Jewish race which only received my prophecies with laughter when I said that one day I would take over the leadership of the state, and with it of the whole nation, and that I would then, among many other things, settle the Jewish problem.

“Their laughter was uproarious, but I think that for some time now they have been laughing on the other side of their face. Today I will once more be a prophet: If the international Jewish financiers in and outside Europe should succeed in plunging the nations once more into a world war, then the result will not be the Bolshevization of the Earth, and thus the victory of Jewry, but the annihilation of the Jewish race in Europe!”

According to Wistrich, “This was an extraordinary outburst from the leader of a great power and can hardly be reduced to a mere ‘metaphor’ or a piece of Utopian rhetoric…. The vehemence with which Hitler delivered this particular section of his speech, and the frenzied applause of the Reichstag delegates, makes it plain that it was a deadly serious threat.”

And for those who claim that this was not a “smoking gun” in Hitler’s call for the extermination of the Jews, there is yet another public “prophecy” of Hitler’s plans to annihilate the Jews. In their 2000 study of Holocaust denial, Denying History, Michael Shermer and Alex Grobman quote Hitler, yet again, prophesying at a public speech in Munich on November 8, 1942.

The dictator told his audience, “You will recall the session of the Reichstag during which I declared: ‘If Jewry should imagine that it could bring about an international world war to exterminate the European races, the result will not be the extermination of the European races, but the extermination of Jewry in Europe.’

“People always laughed about me as a prophet. Of those who laughed then, countless numbers no longer laugh today, and those who still laugh now, will perhaps no longer laugh a short time from now. This realization will spread beyond Europe throughout the entire world. International Jewry will be recognized in its full demonic peril; we National Socialists will see to that.”*******************

In his groundbreaking work Ordinary Men (1992), historian Christopher Browning traces the activities of German Reserve Police Battalion 101 – not members of the SS mobile killing units – who murdered more than a million Jews in Russia after Hitler’s invasion of the Soviet Union.

THE RESERVE policemen were not die-hard National Socialists, yet they participated in the murder of Jews and the hunting of Jews to deport to death camps. What motivated these ordinary men to participate in genocide when most were not fanatics? Were they not disgusted by the unspeakable tasks that were demanded of them?

As Browning writes, “The fundamental problem is to explain why ordinary men – shaped by a culture that had its own peculiarities but was nonetheless within the mainstream of Western, Christian and Enlightenment traditions – under specific circumstances willingly carried out the most extreme genocide in human history.”

In another groundbreaking study that sparked much controversy, historian Daniel Jonah Goldhagen argued in Hitler’s Willing Executioners (1997) that ordinary Germans were complicit in the genocide of the Jews, following the “eliminationist antisemitism” that was deeply rooted in German culture.

Goldhagen writes: “The beliefs that were already the common property of the German people upon Hitler’s assumption of power, and which led the German people to assent and contribute to the eliminationist measures of the 1930s, were the beliefs that prepared not just the Germans who by circumstances, chance or choice ended up as perpetrators, but also the vast majority of the German people to understand, assent to and, when possible, do their part to further the extermination, root and branch, of the Jewish people.

“The inescapable truth is that, regarding Jews, German political culture had evolved to the point where an enormous number of ordinary, representative Germans became – and most of the rest of their fellow Germans were fit to be – Hitler’s willing executioners.”

I would add that Hitler’s prophecy in his address to the Reichstag in 1939 of the annihilation of European Jewry motivated Germans to murder Jews and, in fact, was a central harbinger of the actions of individuals, whether in the SS or among ordinary soldiers and police reservists. The centrality of Hitler’s prophecy of genocide of the Jews first came to my attention in historian Alon Confino’s A World Without Jews (2014).

According to Confino, “Soldiers used the prophecy to describe and justify mass murder” in letters they wrote home from the Eastern Front. “The prophecy reiterated shared emotions about the Jews, such as anger, mockery, vengeance, sarcasm and brutality that in the past had already created an emotional link between Hitler and Germans.”

The historian states, “By understanding the meaning of the prophecy, Germans became complicit, whatever they knew about Auschwitz and whatever they thought about the extermination.”

Years under the pre-war Hitler regime of dehumanization of Germany’s Jews and the Hitler’s public call to destroy the Jews paved the way for the mass murder of Jews throughout Europe.

As in any prophecy, there is no middle ground. Evil must be sought out and destroyed. While it is improbable that Hitler imagined Babi Yar and Auschwitz when he was in the trenches during the First World War, there is no doubt that by January 30, 1939, his destructive intentions were clear and imbued with charisma. Germans followed their Führer. In the end, as in the title of one book, the SS was “the alibi of a nation.”

The writer is rabbi of Congregation Anshei Sholom in West Palm Beach, Florida.