Oto podsumowanie:

Logika strategiczna ludzkich tarcz składa się z dwóch elementów. Opiera się na świadomości pragnienia Izraela, aby zminimalizować szkody uboczne, i na wrażliwości zachodniej opinii publicznej na ofiary cywilne. Jeśli IDF użyje śmiercionośnej siły i spowoduje wzrost ofiar wśród ludności cywilnej, Hamas może wykorzystać to jako narzędzie wojny prawnej: może oskarżyć Izrael o popełnienie zbrodni wojennych, co może skutkować nałożeniem szerokiego wachlarza sankcji. Alternatywnie, jeśli IDF ograniczy użycie siły militarnej w Gazie, aby uniknąć szkód ubocznych, Hamas będzie mniej podatny na ataki izraelskie, a tym samym będzie w stanie chronić swoje aktywa, kontynuując walkę. Co więcej, pomimo wysokiego poziomu poparcia izraelskiego społeczeństwa dla izraelskiego przywództwa politycznego i wojskowego podczas operacji, ofiary cywilne są jednym z punktów tarcia między izraelskimi zwolennikami lewicy i prawicy, przy czym ci pierwsi kwestionują wyniki operacji.

Jest to tak dobre podsumowanie obecnej wojny, jakie można było napisać dziesięć lat temu. Jedyną istotną rzeczą, której brakuje, jest sposób, w jaki Hamas zbudował od tego czasu swoją rozległą infrastrukturę tuneli, ale tunele opierają się na dokładnie tej samej logice: prawie wszystkie z nich zbudowano na obszarach gęsto zaludnionych, czyniąc z każdego cywila w Gazie ludzką tarczę. 

Eksperci wojskowi w NATO nie mają wątpliwości, że jest to strategia Hamasu. Nie próbują szukać wymówek w stylu: „Gaza jest taka mała, jaki mają wybór?” 

Dokument ten nie podaje idealnych rozwiązań, a to, co proponują, Izrael już wykonywał, ale utajony antysemityzm oznacza, że zbyt wiele osób podejrzewa, że Izrael nie mówi prawdy.

1. Użycie ludzkich tarcz można uznać za przykład „wojny prawnej” – tj. użycia systemu prawnego przeciwko wrogowi poprzez wyrządzenie mu szkody lub delegitymizację, zajęcie mu czasu lub zdobycie zwycięstwa w opinii publicznej. 

2. Nawet jeśli atak ukierunkowany może być uzasadniony z prawnego punktu widzenia, pierwsze wrażenie kształtuje narrację. Na opinię publiczną większy wpływ mają obrazy przedstawiające cierpienia niewinnych cywilów niż przemyślana argumentacja prawna. 

Rządy krajowe powinny być w stanie publicznie uzasadnić swoje stanowisko i ujawnić, jak ich przeciwnik wykorzystuje cywilów w walce. Można to osiągnąć jedynie poprzez dokładne dokumentowanie incydentów, przygotowywanie komunikatów wspierających i pracę wieloma kanałami w celu przekazania tych narracji. 

3. Priorytet należy nadać działaniom informacyjnym skierowanym do samej ludności cywilnej, która służy jako ludzka tarcza, aby osłabić przeciwnika i przekonać ludność cywilną do czynnej lub biernej odmowy pełnienia roli ludzkiej tarczy. Działania takie muszą być spójne, konsekwentne i skoordynowane.