8 listopada Izrael zorganizował ewakuację awaryjną z Amsterdamu dla około 3000 fanów Maccabi Tel Awiw. Zaledwie dwa tygodnie później, 21 listopada, w Międzynarodowym Trybunale Karnym w Hadze, prokurator Karim Khan ogłosił wydanie nakazów aresztowania premiera Izraela Benjamina Netanjahu i byłego ministra obrony Joava Gallanta, co narazi ich na aresztowanie, gdyby próbowali postawić stopę w którymś z ponad 100 krajów, które przestrzegają orzeczenia MTK. Holandia była pierwszym krajem, który ogłosił, że zastosuje się do nakazów aresztowania.

Decyzja nie przyszła znienacka, chociaż moment jej ogłoszenia był zaskoczeniem. Khan ostrzegał o swoim zamiarze już w maju, ale ponieważ jest objęty śledztwem w sprawie zarzutów o napaści na tle seksualnym, prawdopodobnie chciał wydać nakazy aresztowania izraelskich przywódców, póki jeszcze miał szansę. Khana należy oczywiście uważać za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy – tak właśnie powinno działać prawo, chyba że oskarżonym jest państwo Izrael.

Zastanawiam się, jak działa sprawiedliwość w Hadze. Kiedy rumuńska sędzia zrezygnowała z panelu MTK, powołując się na powody medyczne, zastąpiła ją Beti Hohler, która do tej pory była prokuratorem MTK. Pani prokurator, która została sędzią, reprezentuje Słowenię, która przyjęła silną linię propalestyńską i antyizraelską.

Decyzji MTK nie należy mylić z procesem, który odbywa się równolegle w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości, również w Hadze. Prezes MTS, Nawaf Salam, jest byłym libańskim dyplomatą, który nie uznał za stosowne wyłączyć się z orzekania w sprawie przeciwko Izraelowi. 

Niezależnie od jakiegokolwiek porozumienia o zawieszeniu broni, które jest sporządzane w chwili, gdy piszę te słowa, nie będzie pokoju z Libanem, dopóki jest on pod kontrolą organizacji terrorystycznej Hezbollah i jej irańskiego nadzorcy. I nie będzie końca wojny prawnej skierowanej przeciwko Izraelowi ani wbudowanych uprzedzeń wobec Izraela, które można znaleźć w organach ONZ, w tym w MTS, bez całkowitej restrukturyzacji systemu.

Nie czekaj z zapartym tchem. W tym tygodniu redakcja „Wall Street Journal” doniosła, że ONZ odmawia odnowienia kontraktu Specjalnej Doradczyni ds. Zapobiegania Ludobójstwu, Alice Wairimu Nderitu, która nie chciała nazwać działań Izraela w Strefie Gazy „ludobójstwem”.

Khan początkowo zażądał nakazów aresztowania Netanjahu i Gallanta, a także nakazów aresztowania przywódców Hamasu Jahji Sinwara, Ismaila Haniji i Mohammeda Deifa – arcyterrorystów stojących za inwazją 7 października i mega-okrucieństwem. Khan utrzymał zarzuty wobec Deifa, ponieważ Hamas nie przyznał się do jego śmierci, i wycofał zarzuty wobec dwóch pozostałych przywódców Hamasu, którzy zostali wyeliminowani przez Izrael w czasie wojny. Na myśl przychodzi zwrot „Sędzia jest osłem”.

Duch Sinwara żyje w tunelach terroru w Gazie i korytarzach Hagi. W narracji palestyńskiej są ofiarami, a nie sprawcami 7 października. Ponad 1200 izraelskich ofiar – osób w różnym  wieku, spalonych żywcem, ściętych, okaleczonych, zgwałconych lub porwanych – nie liczy się.

Punktem skupienia są Gazańczycy zabici w wojnie obronnej prowadzonej przez Izrael. A dla wszystkich chwalących wysiłki na rzecz zawieszenia broni, otrzeźwiające jest przypomnienie, że zawieszenie broni obowiązywało 7 października 2023 r. Hamas i Palestyński Islamski Dżihad złamały je podczas inwazji na Południe, podczas gdy Hezbollah dołączył następnego dnia, wystrzeliwując setki rakiet na Północ.

Nawet gdy oświadczenie Khana zostało wyemitowane w izraelskiej telewizji, miało to miejsce na tle syren ostrzegających o rakietach i dronach. Ustępujący szef polityki zagranicznej Unii Europejskiej Josep Borrell z zadowoleniem przyjął decyzję MTK. Przemawiając w niedzielę podczas wizyty w Libanie, pokazując w ten sposób, gdzie naprawdę stoi, wezwał wszystkich członków UE do wdrożenia jej. Przemawiał w dniu, w którym ponad 250 rakiet i dronów zostało wystrzelonych na oślep na Izrael z terytorium Libanu, z których każdy był zbrodnią wojenną, ale nikt nie prowadzi dochodzenia w tej sprawie.

Khan może pochwalić się jednym sukcesem: izraelska opozycja i parlamentarzyści koalicyjni zjednoczyli się w potępieniu orzeczenia MTK, a lider opozycji Jair Lapid nazwał nakazy aresztowania „nagrodą za terroryzm”.

W USA prezydent Joe Biden i przyszli członkowie administracji nowego prezydenta Donalda Trumpa potępili orzeczenie MTK. USA, podobnie jak Izrael, nie są stroną Statutu Rzymskiego – filaru założycielskiego MTK. Przywódcy państw demokratycznych na całym świecie powinni mieć się na baczności przed sądem, który wykracza poza swoją jurysdykcję i podejmuje działania utrudniające walkę z globalnym terroryzmem.

Oskarżenia są absurdalne. Khan orzekł, że sąd znalazł „uzasadnione podstawy”, że Netanjahu i Gallant popełnili zbrodnię wojenną „poprzez użycie głodu jako metody prowadzenia wojny i zbrodni przeciwko ludzkości”. Podobnie, znalazł uzasadnione podstawy, aby sądzić, że celowo kierowali ataki na cywilów.

Oskarżenie o „głodzenie” jest szczególnie odrażającym oszczerstwem. Izrael dostarczył ogromne ilości pomocy humanitarnej do Gazy w trakcie wojny. Jak zauważył HonestReporting, organ nadzorujący media: „Od 7 października Izrael dostarczył ponad 2,2 miliarda funtów pomocy humanitarnej do Gazy, w tym 872 tys. ton żywności… w marcu i kwietniu 2024 r. Międzynarodowy System Klasyfikacji Głodu (IPC) potwierdził, że Izrael dostarczał Gazie od 109% do 157% dziennego zapotrzebowania kalorycznego. Nie ma głodu. Nie ma oczywiście celowego głodzenia”.

Kiedy we wrześniu w tunelu terrorystycznym w Strefie Gazy znaleziono ciała sześciu niedawno straconych izraelskich zakładników, 24-letnia Eden Jeruszalmi ważyła zaledwie 36 kg. To jest głodzenie. Gdy odnaleziono ciało Sinwara, nie było na nim żadnych oznak, że nie jadł. Jeśli „zwykli mieszkańcy Gazy” cierpią, to ma to raczej związek z tym, że Hamas kradnie pomoc i sprzedaje ją po zawyżonych cenach, aby finansować swoją wojnę terrorystyczną.

Zgodnie z „zasadą komplementarności” MTK ma ścigać wyłącznie sprawy, w których kraje nie przeprowadziły własnych dochodzeń przeciwko osobom podejrzanym o zbrodnie wojenne. Nikt nie może oskarżyć izraelskich prokuratorów o niechęć do postawienia premiera przed sądem – sąd od 2017 roku próbuje premierowi Netanjahu udowodnić jakieś przestępstwo.

Ale nie zamierzają posadzić premiera na ławie oskarżonych za celowe zagłodzenie Gazy – co ewidentnie nie miało miejsca. A międzynarodowi eksperci wojskowi przyznali, jak daleko Izrael posunął się, aby uniknąć ofiar wśród ludności cywilnej – w przeciwieństwie do Hamasu, który celowo wykorzystuje swoich obywateli jako żywe tarcze.

[Brytyjski publicysta] Brendan O’Neill, jak zwykle, trafił w sedno w swoim komentarzu dla internetowego magazynu „Spiked”. Nazywając decyzję „inwersją moralną”, napisał:

„Zasadniczo działania MTK świadczą o głębokim moralnym chaosie Zachodu. Należy odnotować, że gdy coś bardzo podobnego do faszyzmu powróciło do naszego świata, instytucje ‘porządku opartego na zasadach’ rzuciły się na naród, który był jego ofiarą. 

Kiedy Żydzi stali się ponownie celem rasistowskich kłamstw, rzucili się na Żydów. Kiedy gwałciciele i rasiści z Hamasu podważyli fundamentalne wartości cywilizowanego świata, w zasadzie nagrodzili Hamas, zgadzając się z nim, że państwo, którego nienawidzi, jest rzeczywiście najgorszym państwem”.

„Parodia”

W artykule w „The Telegraph”, Lord Ian Austin, były parlamentarzysta Partii Pracy, nazwał nakazy aresztowania „parodią”, „skandaliczną zdradą ideałów, które doprowadziły do utworzenia sądu w 2002 r.” i uznał, że MTK dopuścił się „straszliwie błędnie pojętej równoważności moralnej, która miała na celu umieszczenie rzeźników Hamasu w tej samej kategorii co wybranych przywódców Izraela”.

„Płatnicy grupy terrorystycznej w Iranie muszą być zachwyceni, ponieważ niegdyś szanowana międzynarodowa instytucja wykonuje ich rozkazy – napisał. – Izrael znajduje się na pierwszej linii wojny z Teheranem i jego siłami zastępczymi, ale jest to konflikt, który zagraża Wielkiej Brytanii i całemu Zachodowi”.

Są to pierwsze w historii nakazy aresztowania przywódcy zachodniego, demokratycznego państwa, ale mało prawdopodobne, aby były ostatnimi. Terroryści, dla których porwania i morderstwa są sposobem na życie, porwali międzynarodowe organy.

Kiedy MTK zamienia się w sąd kapturowy, demokratyczny świat powinien przyjrzeć się, kogo wyhodował i hojnie  finansuje – dżhadystów Hamasu . To nie tylko farsa ze sprawiedliwości, to zbrodnia.