By uwiarygodnić swoją wersję, FSB opublikowało nagrania z podejrzaną oraz screeny. Widać na nich auto Wowk na różnych numerach rejestracyjnych.

“Do śledzenia dziennikarki przestępcy wykorzystywali samochód Mini Cooper, przy czym wjeżdżając do Rosji, wykorzystywano numery Donieckiej Republiki Ludowej – E982XH DPR, w Moskwie – kazachskie numery – 172AJD02, a przy wyjeździe – ukraińskie – AH7771IP” – napisano w oświadczeniu opublikowanym przez FSB.

FSB wsparła też rosyjska propagandowa agencja informacyjna RIA Novosti, która opublikowała nagranie wideo z Mariupola, na którym rzekomo występuje siostra Wowk. Jak mówi, podejrzana o zamach służyła w armii ukraińskiej, po czym przeszła do “biura” z powodu niepełnosprawności. Wyjechać z Mariupola miała miesiąc wcześniej.

Agencja zauważyła też, że kobieta zmieniła wygląd po wjeździe do Rosji: przefarbowała włosy z brązowych na blond.

“Nowaja Gazieta” sprawdza tropy w sprawie Wowk

Część niezależnych rosyjskich komentatorów podważa wiarygodność tych ustaleń. Opinię politologa Grigorija Gołosowa przytacza europejskie wydanie niezależnej “Nowej Gaziety”.

“Mam tylko jedno pytanie do osób, które wjeżdżają i wyjeżdżają autem z Rosji: czy to prawda, że można wjechać z jednego kraju samochodem na numerach DRL, a potem wyjechać do innego tym samym autem, ale z ukraińskimi numerami? Jeśli tak, to w Rosji, zdaje się, jest najbardziej liberalny reżim graniczny na świecie” – napisał Gołosow na Facebooku.

W sieci zaczęły krążyć też zdjęcia rzekomej legitymacji służbowej Wowk z ukraińskiej Gwardii Narodowej. Rosyjska grupa hakerska RaHDit stwierdziła z kolei, że kobieta miała służyć w pułku Azow. Jedno i drugie okazało się nieprawdą.

Pułk Azow zaprzeczył, by kobieta służyła w jego szeregach, a doradca szefa MSW Ukrainy Anton Heraszczenko wręcz wyśmiał te publikacje i opublikował zdjęcie “legitymacji służbowej” Gwardii Narodowej Ukrainy Margarity Simonian, redaktor naczelnej rosyjskiej telewizji propagandowej Russia Today.

Do kwestii służby w armii w wywiadzie dla RIA Novosti odniósł się też rzekomy ojciec Wowk (agencja nie pokazuje jego twarzy ani nie podaje danych personalnych). Zaprzeczył, jakoby miała ona służyć w pułku Azow, choć potwierdził, że kobieta była w wojsku, lecz musiała z niego odejść z przyczyn zdrowotnych. Część rosyjskich mediów propagandowych zareagowała w tej sytuacji usunięciem z sieci artykułów o powiązaniach Wowk z pułkiem Azow (zrobiła tak na przykład “Komsomolskaja Prawda”).

Dziennikarze “Nowej Gaziety” ustalili, że Natalia Wowk od 2005 r. do szturmu Mariupola przez Rosjan prowadziła działalność związaną z naprawą aut. Szukając osób mogących mieć związek z Wowk, odkryli, że w 2018 r. Danił Szaban (panieńskie nazwisko Natalii Wowk) wystawił na sprzedaż auto Mini Cooper z numerami rejestracyjnymi AH7771IP.

Estoński portal Delfi dowiedział się z kolei, że Rosjanie nie zwrócili się do Estończyków z prośbą o udzielenie jakichkolwiek informacji na temat rzekomej zabójczyni Darii Dugin.

Pogrzeb Darii Dugin. Przemowa ojca

We wtorek odbyły się uroczystości pogrzebowe Darii Dugin. Na miejsce wybrano wieżę telewizyjną Ostankino. W trakcie ceremonii z przemową wystąpił jej ojciec.

– Niemalże pierwszymi słowami w dzieciństwie, których oczywiście jej nauczyliśmy, były “Rosja”, “nasze państwo”, “nasz naród”, “nasze imperium” – powiedział Aleksander Dugin. – Jeśli kogoś dotknęła jej tragiczna śmierć, jej osoba, jej konsekwencja, to u niej było jedno życzenie: “Nie pamiętajcie o mnie! Walczcie o nasz wielki kraj!”. […] Zginęła za Rosję. Na froncie, dlatego że front jest tutaj. W każdym z nas. Najwyższa cena, którą przyszło nam płacić, może być usprawiedliwiona tylko zwycięstwem – stwierdził.

Na pogrzebie obecny był także Konstantin Małofiejew, oligarcha, założyciel stacji TV Cargrad i protektor Dugina. – Ludzie, którzy z nami walczą, nie rozumieją, że krew męczenników czyni nas silniejszymi! Dzięki śmierci Darii wygramy tę wojnę! – powiedział.

Głos zabrał też lider tzw. Ługańskiej Republiki Ludowej Leonid Słucki, który zażądał, by imieniem Darii Dugin nazywać “ulice i place”. Uznał też, że w szkołach powinny odbywać się lekcje z “męczeństwa” jej imienia. A na koniec zaproponował “każdemu Estończykowi”, by “sprawiedliwie ukarał zabójczynię”.